Bartje 200 de nabeschouwing van een memorabele dag!

 

Stipt om 12.00 uur verzamelen. Het voelt alsof ik zelf weer moet voetballen. Een soort schoolreisje gevoel, waarbij iemand zijn slaapzak is vergeten en een ander zijn handdoeken. Fietsen achter in de bus en op naar Ees, waar we 3 dagen bivakkeren op Camping de zeven Heuveltjes. 

Tijdens de 259 km richting het Drentse landschap hebben we alle tijd om de laatste podcast van Live Slow Ride Fast te luisteren en als bijrijders live de NOS beelden van de tour te bekijken. Pogacar geeft 1x gas en beslist daar in onze ogen de tour. 

 

 

Aangekomen op de camping schijnt er een heerlijk zonnetje en starten we met het installeren van de caravans en tent. Eerst de bedden opmaken en wederom de weersvoorspelling bekijken. Die ziet er niet al te best uit. Heel de dag regen….dat is niet best.

De wedstrijdspanning stijgt, mooie discussies over op welke bandenspanning we moeten rijden en we genieten van een heerlijke sportvoedingsmaaltijd. Remco heeft Pasta alla Puttanesca gemaakt. We eten met smaak dit weekend! 

De laatste voorbereidingen worden gedaan, we maken nog aan avondwandeling door het bos en zien dat de route langs de camping loopt. Een mooie single track op het einde van de 200 km richting de finish.  Camel Bags worden gevuld, bandjes toch nog wat lucht eruit, laatste theetje voor het slapen en we gaan er vroeg in. De start is om 8.20 uur, slaapgebrek mag geen excuus zijn, dus wekkertje zetten en slaap lekker.

 

Het heeft s’ nachts nog wat geregend, maar het ziet er naar uit dat het voorlopig droog blijft. Einde van de dag voorspelt de weer app onweer en regen. Bij het ontbijt worden de doelen gezet. Onder de 10 uur is het streven. Oh ja, het ontbijt bestaat uit banaan-havermout pannenkoeken met kwark, appelstroop en blauwe bessen. Daar kunnen we de eerste 2 uur wel mee vooruit. 

Het is vanaf de camping nog 2 km fietsen naar de start bij recreatiepark Het Land van Bartje.

In het start vak voel je de adrenaline bij de overige 195 deelnemers die ook in onze Wave zitten. De speaker telt af en weg zijn de renners. Als een stel hazewindhonden gaat iedereen er vandoor. Ik zie Xander en Remco ergens tussendoor schieten, Ziggey sluit aan, Raf en ik kunnen er net niet langs. Dat was de laatste glimp die ik van ze heb gezien. Succes mannen! Ik besluit met Raf een ander treintje te kiezen, iets langzamer, maar we rijden het eerste uur toch 28,3 gemiddeld. Het gas ging erop en van het advies langzaam te starten is niks terecht gekomen. Mijn hartslag is het eerste uur veel te hoog en ik besluit iets rustiger te gaan fietsen. Het parcours is zeer afwisselend, lange stukken over boerenpaden, korte verbindingen over het asfalt en mooie bochtige singletracks. Ik probeer elke 3 kwartier iets te eten en blijf goed drinken. 

 

 

De eerste stop is na 50 km bij Wezuperbrug. Het is warm, de zon schijnt,  ik heb behoefte aan zout en neem 2 bekertjes bouillon, een stroopwafel, en stop 2 bananen in mijn zak. 

Ik heb Raf moeten lossen, maar zit niet ver achter hem en zie hem bij de bevoorrading staan. We besluiten snel door te gaan.

Iets verderop sluit Bart, toevallig uit Breda, aan en we zitten in het wiel bij een jongen uit Tilburg. Brabanders onder elkaar, altijd gezellig. Het is net als een rit over de Route Soleil, je komt steeds dezelfde mensen tegen. We trappen nog steeds stevig door, maar dit tempo ligt mij een stuk beter en mijn hartslag blijft stabiel tussen de 130 – 140, waarvan ik weet dat ik dat goed en lang vol kan houden.

We hebben de MTB route van Sleen al gehad en komen nu op MTB Grollo, het lijkt veel op elkaar, zie alleen maar groene MTB bordjes. De omgeving is echt mooi, heidevelden en afwisselende bospaden en we draaien door naar de 2e stop op 96 km bij Balloo. Een manege vol met dorstige renners, maar echt top geregeld. Mijn waterzak en bidon opnieuw gevuld, beide waren leeg. Buiten kwam ik Raf weer tegen en samen crossen we de warme heide van het Balloërveld over, aardig mul, maar een dun strookje was goed te doen, dus doorstampen. Maar dan ineens, de eerste tekenen van kramp zo rond de 116 km. Beide bovenbenen, net boven de knie stribbelen tegen. Ik stap even van mijn fiets, rekken, strekken, blijven eten en drinken en weer door. Ik zeg tegen Raf: “rij maar door”, maar hij blijft (nog) bij me. Uit het niets schiet de kramp in mijn hamstring, dusdanig dat ik spontaan uit mijn pedaal klik. Ik stop weer en zie Raf hoofdschuddend zwaaien. Volgens mij met de gedachte dat wordt niks meer. Die gedachte schoot ook bij mij heel even door mijn hoofd, maar wonder boven wonder trok de kramp weg en voelde mijn benen weer goed aan, dus opstappen en doortrappen. 

De 3e bevoorrading was op 136 km in Zuidlaren. Ik heb mijn zakken gevuld en ben snel doorgegaan, rust roest. Via de Hondsrug richting de MTB routes van Gietten-Gasselte. Op 158 km de laatste stop. Wederom de Camel Bag vullen, wat sinaasappels, zoute drop en een bouillon en door. Als ik op mijn fiets stap hoor ik iemand van de organisatie zeggen: “Nu komen de mooiste stukken van de route, met heel veel klimmetjes en afdalingen, geniet ervan!”

 

 

Op de Single tracks heb ik helemaal geen last meer van de kramp in mijn benen, wel op de rechte stukken. Ik denk doordat het meer dynamisch is en je meer van positie veranderd. De beste man had niet gelogen. Ik kom veel heuveltjes en kombochtjes tegen en de natuur is werkelijk schitterend. Enige nadeel, de km’s tellen zo maar langzaam af. Ik rij langs een schitterend blauw meer en waan me in Zweden. Oh even scherp, de volgende bocht komt er alweer aan. 

 

Met nog 20 km te gaan zie ik in de verte donkere wolken ontstaan. Ik hoop dan nog op tijd en droog binnen te komen en met de BBQ in het vooruitzicht haak ik aan bij een treintje van 4 gasten die lekker doortrappen. Ergen op een openvlakte begint het te regenen en hoor ik het donderen. De regen wordt een stortregen en het begint te onweren. Nog 10 km tot de finish. Eigenlijk wil ik ergens schuilen, maar we rijden midden in het bos. Binnen 5 minuten is er geen parcours meer, maar rijden we door een laag water van 5 cm die op de harde ondergrond blijft staan en op sommige plekken stroomt het water zelfs naar beneden. In combinatie met het onweer geen veilige gedachte, maar we trappen stug door en gelukkig knapt het snel op. Wat overblijft is een modderige, gladde bovenlaag, waar geen snelheid te halen is. 

Ik rij langs het punt waar we gisteren hebben gewandeld en maak een klapje naar links om te kijken of Remco, Xander, Ziggey en Raf er al zijn. Vanachter het hek roep ik: “Ik kom eraan hoor, steek die BBQ maar aan!”  Nog 2 km tot de finish, bij een oversteek kom ik Raf tegen die vanuit de finish op weg is naar de camping.

Ploeterend door de modder leg ik de laatste km af.  Ik ga het hek door bij het Land van Bartje, zigzaggend tussen de mooie Landal huisjes door is daar dan eindelijk de finish. Ik hoor de speaker: “Dames en Heren, laat u horen, voor deze topprestatie, deelnemer 1781 Erwin van der Woerdt. Grote klasse, daar mag je trots op zijn”

 

 

Na de finish snel bellen met het thuisfront en dan op een heel rustig tempo met droog weer op naar de camping.

Met applaus van de Axis mederenners van de fiets afstappen. Ik ben benieuwd naar de verhalen en hun prestaties, maar ga eerst lekker lang douchen.

Tijd om te genieten van de BBQ. Ik plof in een campingstoel en mijn lijf voelt echt vermoeid aan. Tot onze verrassing blijkt Ziggey echt een BBQ topper te zijn. De mooiste stukken vlees, een zeebaars, aardappeltjes en pastasalades met vooraf een gazpacho. Wat een verwennerij. Na het eten nog even de samenvatting van de touretappe en de race van Max Verstappen bekijken. Wat een geweldige dag. 

 

 

De eerste editie van Bartje200 was voor mij memorabel!

 

Later deze week volg er een video van deze mooie dagen.

 

 

 

 

Over de schrijver: Erwin van der Woerdt werkt sinds 2002 bij Axis en is gespecialiseerd in het revalideren en het voorkomen van blessures. Hij heeft bij RBC en Dordrecht'90 betaald voetbal gespeeld en is daarna bij Axis gaan werken. Hij is voor velen een vertrouwd Axis gezicht. Tevens is hij  praktijkmanager van de vestigingen Breda en Hoeven en maakt in zijn vrije tijd inmiddels de nodige km's op zijn MTB.