De terugblik op Bartje200

De voorbereiding zat erop. Vele km’s gemaakt door de wind, regen en soms ook in heerlijke temperaturen. Maar afgelopen weekend was het dan zover Bartje200 kom maar op.

De camping was al een tijdje geleden geboekt, Raf, Remco en Erwin in 1 stacaravan en Ziggey met zijn vrouw Nina en zoontje Ole in een andere.

 

Het viel niet mee om het logistieke deel geregeld te krijgen. Remco was vrijdag al naar het mooie Borger vertrokken, maar hij belde zaterdag al vroeg op. Hij was ziek en ging dus onverrichter zake naar huis.

Raf had zijn fiets op donderdag al bij Remco afgegeven en zou met Erwin meerijden. Wel zo gezellig om de 261 km samen af te leggen. Echter een kink in de kabel, want Raf zou zondag na de tocht met Remco terug naar huis rijden, zodat zij maandagochtend weer patiënten konden behandelen.

Last minute nog een Axis auto kunnen regelen via Kevin, dus alsnog apart van elkaar richting Landal Green Parks het Land van Bartje gereden.

 

Onderweg alle tijd om de laatste podcasts over het Zeeuwse voetbal, de Gegenpressung podcast van NAC te beluisteren en op Spotify een paar lekkere zomerse mixen op te zetten. Mijn favoriet luister je hier.

De sleutel van de caravan had Remco onder de prullenbak gelegd, inchecken hoefde niet meer en op de route naar huisje 78 zagen we Ziggey, Nina en Ole lopen.

Ole, bijna 2 jaar, kwam net terug van de pumptrack op zijn prachtige Veloretti driewieler zonder trappers. Wat een mooi mannetje.

 

Het was een prima caravan waarin we verbleven. Qua interieur beetje ouderwets, maar voor een fietsenstalling zeer luxe. Grappig gezicht 2 MTB’s in de huiskamer, daar kom ik thuis niet mee weg.

Na wat broodjes te hebben gehaald, gevolgd door een powernapje in het zonnetje, zijn we de startnummers op gaan halen en even bij de finish locatie gaan kijken.

Raf zou een magnifieke en zeer verrassende pasta pesto op tafel zetten. De combinatie pesto, appel, tomaat, courgette, cashewnoten en kip met Maggie was inderdaad verrassend.

Op het fietsje naar caravan 14 om bij Ziggey de banden op spanning te zetten, uiteraard na veelvuldig overleg over het aantal BAR wat erin moest.

In de verte hoorden we ergens harde muziek en nieuwsgierig als we zijn, besloten we toch maar een proefrondje te maken en te gaan kijken waar die muziek vandaan kwam. De plaatselijke VV Borger was kampioen geworden. Het zag er zeer gezellig uit, maar zijn toch maar verder gereden om een kort stukje MTB Exloo mee te pikken en de fiets op de slippertjes te testen. Het lag er echt heel goed bij, dat wordt genieten morgen.

 

Na toch wat onrustig te hebben geslapen ging het wekkertje om 6.20 uur. Ik was in Wave 3 ingedeeld en moest om 7.20 uur starten. Even douchen, ontbijten met een Zeeuwse bolus en banaan en 2 volkoren broodjes kipfilet. Het Axis gravelteam pak aan van Exteondo. Een superfijne broek model Orhi Dinamic voor de lange afstanden gemaakt van een heel prettige stof en heeft een uitstekende zeem.

Mijn camelbag had ik de avond ervoor al gevuld met Born elektrolytendrank en mijn Axis bidon van 75 ml met een koolhydraten drank. De Born Vanilla Oat repen verdelen over mijn zakken idem met de SYS gelletjes.

Vorig jaar had ik te weinig gegeten en gedronken en kreeg ik na 120 km kramp, mede door de te snelle start.

Op het gemakje naar de start. Ziggey startte in het wedstrijdvak om 7.00 uur, Raf in Wave 5 om 7.50 uur.

 

Na de start zat ik vrij snel in een goede groep, het eerste deel was het aaardig wind tegen en nog best wat asfalt. De samenwerking was prima op orde, totdat het echt wind op kop werd. De groep besloot mij als koptrekker te gebruiken en het zit dan ook niet in mijn karakter om dan de beentjes stil te houden. Op Strava zag ik stukken erbij waar we 32,2 km/u reden.

Bij Sleen de 1e singletrack. Helaas zat daar iemand voorop, die wel heel erg aan het genieten was van de omgeving. 16,7 km/u op een goed lopend parcours, met mooie flow bochten is dan toch wel lichtelijk irritant. 

Bij het eerst stoppunt ben ik meteen doorgereden. Ik wilde dit groepje niet kwijtraken, maar bij de eerstvolgende singletrack kon een deel van de groep voorlangs snijden en een man of 4 waar ik bij zat kon er niet langs.

 

 

Met zijn 4-en op aardig tempo doorgereden, veel lange stukken, bospaden, karresporen, maar de rest van de groep niet meer teruggezien. Ik was blij dat er weer eens een technisch stukje kwam. Dat lange stoempen gaat me aardig af, maar de tracks hebben toch echt mijn voorkeur. Bij de 2e stop heb ik echt wel 10 minuten stilgestaan. Na 2 bouillonetjes, 4 sinaasappelpartjes, banaantje en bidon met sportdrank weer te hebben gevuld, in mijn eentje doorgereden. De stop was op 98 kilometer, het zware deel komt dan nog. Vorig jaar vond ik het Balloërveld echt enorm zwaar, maar dit jaar was er een strook van 40 cm die goed te rijden was. Ook nu leek er geen eind aan te komen en zakte het tempo daarna toch wel wat in richting de 21,5 km/u. 

Ronde de 120 km op exact de plek waar ik vorig jaar gigantisch in de kramp schoot, haalde Raf me in. Met de melding: “He rij eens een beetje door joh” kwam hij met een big smile voorbij. Op het juiste moment hoor, want ik had ff een metaal oppeppertje nodig om de benen een tempo hoger te laten draaien. 

 

 

 

Bij de 3e stop wederom even van de fiets en de voorraad eten en drinken weer aanvullen. Ook even wat rekken en strekken, want de heuveltjes van Gasselte komen eraan. Daarvoor ligt ook een gaaf technisch stuk met een paar keer steil omhoog en omlaag. Gasselte zelf lag er goed bij, moest wel een paar keer echt goed terugschakelen om boven te komen.Tussendoor nog een keer een gelletje en wat dubbelzoute dropjes en winegums tot me genomen.

Na Gasselte is het blik op oneindig en blijven trappen om richting finish te komen. Nog een mentale breakdown toen mijn Garmin 199,5 km aangaf en ik na een bocht op MTB Exloo een borg zag met nog 5 km naar de finish. En om het zo zwaar mogelijk willen maken, zijn die laatste kilometers dan ook nog over kasseienstroken.

De puf was eruit en met zo een 16 km/u richting de finish gereden, meer zat er niet meer in.

Ziggey stond me op te wachten, die was met een tempo van 26,1 km/u al 2 uur binnen. Raf stond al onder de douche die had nog wel een krampaanval gehad, maar heeft zich ook naar de finish kunnen slepen, maar had een fantastische 8:21:17 als zuivere beweegtijd.

 

Zelf ben ik zeer tevreden, ruim een half uur sneller als vorig jaar met een 22,4 gemiddeld en 9:03;04 als zuivere beweegtijd. Dit was wel weer een ritje hoor!

Na een Fanta en een bordje lasagne van de organisatie was ik wel weer aardig fris. Op naar de douche en blij dat het niet meer zo was naar caravan 78. Raf lag al in zijn bedje om een hersteltukje te doen en fit genoeg te zijn om nog naar huis te rijden die avond

Na de douche met zijn allen een pizza gegeten bij de Italiaan in Borger. Zeker een aanrader!

 

Om 9 uur gaan slapen, 8 uur wakker geworden met wat lichte stijfheid in de beentjes en een zere rechterknie.

Caravan opgeruimd, gezellig eitje met spek gegeten met Ziggey, een puzzeltje gemaakt met Ole, fiets op de fietsendrager en op naar huis.

 

Het was weer een mooie editie, tot volgend jaar.

 

Over de schrijver: Erwin van der Woerdt werkt sinds 2002 bij Axis en is gespecialiseerd in het revalideren en het voorkomen van blessures. Hij heeft bij RBC en Dordrecht'90 betaald voetbal gespeeld en is daarna bij Axis gaan werken. Hij is voor velen een vertrouwd Axis gezicht. Tevens is hij  praktijkmanager van de vestigingen Breda en Hoeven en maakt in zijn vrije tijd inmiddels de nodige km's op zijn MTB.